پیوند استخوان ایمپلنت های دندانی به منظور بازگردانی استخوان های از دست رفته است و همچنین رشد استخوان مجدد نیز میباشد.
پیوند استخوان با بلوک های استخوانی فرد دیگر نیز باعث افزایش تولید استخوان جدید و افزایش سرعت ادغام ایمپلنت و استخوان را به همراه دارد.
همچنین در این روش امکان دسترسی یه ترکیب در صد استخوان وجود دارد.
جراحی ایمپلنت دندان در طی چندین مرحله اتفاق می افتد، که لثه حس می شود، و بیمار در آن ناحیه دردی احساس نمی کند، و بیمار در آن ناحیه دردی احساس نمی کند، تشخیص علت درد درزمانی که کلیه پارامترها نرمال می باشد، نا امید کننده است.
براساس شرایط استخوانی هنگام کشیدن دندان ،دو پروتکل درمانی وجود دارد.
1.ایممپلنت گذاری دندان با تاخیر
2.ایمپلنت گذاری همزمان با کشیدن دندان
در مرحله نخست فیکسچر قرار گرفته و پیوند فیکسچر با فک به جندین ماه نیاز است.
پس از گذشت سه الی شش ماه پروتز به صورت ثابت و یا به صورت متحرک روی آن قرار میگیرد.
پروتز متحرک به شکل دگمه فشاری بوده و از استقامت بالاتری از حالت عادی مباشد.
اثربخشی کاشت ایمپلنت ها نیازمند آن بوده که به خوبی به استخوان فک متصل شود در غیر این صورت نیاز به تقویت و بهبود استخوان در محل کاشت دندان میباشد.
این روند درمانی انواع مختلفی دارد.
استخوان برآمدگی فک ،پایه ی استخوان گونه،استخوان لگن و جمجمه از جمله موارد استفاده در تقویت استخوان میباشد.
در این روش زمان کمتری نسبت به استخوان جایگزین نیاز میباشد.
استفاده از پروتز دندان یکی از راه های درمان برای زمانی است که تعداد زیادی دندان از دست رفته باشد.
قبل از تصمیم گیری برای انتخاب نوع نگه داری ،نیازمند اطلاعات شخصی در فضای عمومی هستیم.
این فاصله در واقعا به پزشک اطلاع میدهد که چه قدر فضا برای قرارگیری صفحه پروتز وجود داردو همچنین اتصالات مصرفی را انتخاب میکند.
محکم کردن پیچ با نیروی خیلی کم باعث شل شدگی و محکم کردن پیچ بیش از حد باعث شکستگی پیچ میشود.
میزان شل شدگی پیچ در ایمپلنت های تک واحدی خصوصا در ناحیه مولر و پره مولر بیشتر گزارش شده است.
برای جلوگیری از شل شدن پیچ میتوان اثر نیروهای نگه دارنده را کمتر کرده چراکه اگر هنگام اعمال نیرو محل اتصال باز نشود ،شل شدن پیچ اتفاق نمیافتد.
با پیشرفت تکونولوژی ،پلاکت ها باعث تسریع بازسازی کلاژن و ماتریس بین سلولی شده و به عنوان روشی باعث افزایش غلظت بالای فاکتورهای رشد گردیدند.
این ماتریس قابلیت بالایی در افزایش اتصال سلول ها داشته و موجب تحریک رشد سلول شده و باعث ترمیم استخوان میشود.
اباتمنت به عنوان قسمتی اصلی در پروتز است که وظیفه اتصال ایمپلنت و پروتز را به عهده دارد.
نوعی از اباتمنت ها ،اباتمنت های کاستومایز میباشد که بعد از اباتمنت های پیچ شونده عمومیت پیدا کردند.
تغییرات در طراحی اباتمنت باید به صورتی باشد که بین بازسازی دندانها ، ایمپلنت و بافت نرم هماهنگی ایجاد شود.
پارامترهایی مانند طراحی ایمپلنت، اصلاح سطح و بهبود عملکرد سطوح، نتایج بلند مدت درمان را بهبود می بخشد، علم ایمپلنتولوژی این روزها به سرعت در حال پیشرفت است و کابوس بی دندانی، به مرور به فراموشی سپرده می شود، در این جا با گریزی به تاریخچه این علم رازهایی را با شما در میان می گذاریم که از آن بی خبرید.
با پیشرفت علم دندانپزشکی، درمان ها در این حوزه به سمت راه های درمانی موثر تر و با اطمینان بیش تر می باشد، استفاده از لیزر در درمان های تخصصی مثل ایمپلنت نیز از این موارد است که تاثیر بسزایی در روند درمان خواهد گذاشت.
