در کاشت ایمپلنت های دندانی گاهی شرایط به صورتی است که پیجیدگی های یجاد می شود . از جمله این پیچیدگی ها می تواند به زاویه دار گذاشتن ایمپلنت بی دندانی اشاره کرد از دلایل کار گذاری زاویه دار ایمپلنت ها می توان 1 اشتباه جراح ایمپلنتولوژی 2- کمبود تراکم استخوانی فراهم برد . از این رو هیچ روشی جز زاویه دار کردن ایمپلنت نمی باشد تا ایمپلنت به طور کامل در استخوان قرار گیرد
کاشت ایمپلنت روشی برای رفع مشکلات ظاهری دندان ها می باشد که باید توسط متخصص ایمپلنتو لوژی صورت گیرد . از طرفی افرادی که سال ها دندان نداشتند احتمالا تراکم حجم استخوان فک برای حمایت از ایمپلنت کاشته شده کفایت نکنه . به همین دلیل برای عملکرد عالی ایمپلنت دندان باید در جایگاه مناسبی قرار گیرد تا استخوان کمتر تحلیل رو د پس پیوند استخوان نیاز داریم یکی از روش های پیوند استخوان ساندویچ است
اباتمنت ایمپلنت دندانی انواع گوناگونی دارد که با توجه به شرایط ذهنی بیمار مورد استفاده قرار می گیرند و باید در نظر داشت تشخیص و انتخاب درست نوع اباتمنت در عملکرد ایمپلنت دندان به شدت مهم است . از همین امروز به اصلاح سطح اباتمنت به طوریکه رشد باکتری کاهش یابد و فرآینده جوش وردن باسرعت بالاتر انجام پذیرد با لایه اکسیدی پرداخته ایم
در ۴۰ سال گذشته درمان دندان های از دست رفته با ایمپلنت یکی از روش های موفق بوده است، اما این روش درمان در برخی موارد باعث التهاب بافت نرم و تحلیل استخوان می شود.
این مشکلات معمولا بخاطر التهابات اطراف اباتمنت است. اخیرا این فرضیه وجود دارد که قرارگیری اباتمنت در بافت های ثابت که کمترین تحرک را دارند التهابات را کاهش می دهند.
. تحقیقات بر این باورند تا جایی که امکان دارد اباتمنت ها را در مخاط کراتینی قرار دهید. کم کردن التهابات نکته ای ضروری است که به جوش خوردن بهتر اباتمنت با بافت های نرم کمک می کند.
پس از قرارگیری اباتمنت، سطح آن بلافاصله با پوسته نازکی از یون ها و پروتئین های بزاق و خون آبه پوشیده می شوند.پروتئین ها و یون های جذب شده، شرایط را برای رشد سلول ها، تشکیل بافت کراتینی و ترمیم زخم فراهم می کنند که همگی منجر به جوش خوردن بافت نرم می شود.
اما یون ها و پروتئین ها مکانی برای چسبیدن و رشد باکتری ها نیز می توانند باشند. یکی از راه ها برای جلوگیری از این اتفاق اصلاح سطح اباتمنت به نحوی که علاوه بر کاهش رشد باکتری ها، سرعت ترمیم زخم و فرآیند جوش خوردن را بالا می برد.
با توجه به اینکه سطوح زبر باعث افزایش تشکیل پلاک می شوند، سطوح صاف با زبری کمتراز ۰٫۲ میکرون می توانند گزینه های خوبی باشند.
فلزات تیتانیومی معمولا با یک لایه نازک تیتانیوم اکسیدی به همراه ساختار کریستالی مثل آناتاز خواص ضد باکتری خوبی را در حضور و عدم حضور تابش uv نشان داده اند. تیتانیوم اصلاح شده با سطح اکسیدی و آناتاز، چسبندگی باکتری ها را کاهش داده است.
این سطح اصلاح شده ساختار نانویی داشت اما زبری سطح آن ۰٫۲ میکرون بود،پس اباتمنت با چنین سطحی احتمالا از حضور باکتری های مخرب جلوگیری می کند و چسبندگی و تکثیر سلولی، ترمیم زخم و تشکیل بافت کراتینی را بهبود می بخشد.
هدف این پژوهش بررسی عملکرد اباتمنت با چنین سطحی در مقایسه با سطح معمولی اباتمنت های تجاری است.
این پژوهش در کشور سوئد بر روی بیمارانی انجام شد که نیاز به کاشت ایمپلنت در نواحی مشابه داشتند. چرا که نیاز بود از یک اباتمنت معمولی و یک اباتمنت اصلاح سطحی شده استفاده کرد.
مکان کاشت ایمپلنت از نظر ازتفاع استخوان، عرض استخوان و بافت های اطراف مشابه بودند.
همه ی اباتمنت های مصرفی از یک شرکت تهیه شدند، لایه ۱۰۰ نانومتری تیتانیوم اکسید بر روی سطح نیمی از اباتمنت ها نشانده شد. سطح آن ماشین کاری شد تا زبری هردو ۰٫۲ میکرون شود.
این اباتمنت ها ۶ هفته پس از کاشت ایمپلنت مورد استفاده قرار گرفتند. پس از ۶ هفته اباتمنت های معمولی و اصلاح شده برای بررسی خارج شدند.
اباتمنت های خارج شده با اباتمنت جدید جایگزین شدند. بیوفیلم های تشکیل شده بر روی اباتمنت های خارج شده جدا شد. نتایج اولیه حکایت از کاهش تشکیل باکتری در اباتمنت های اصلاح شده نسبت به اباتمنت معمولی بود.
میزان خونریزی پس از برداشت اباتمنت ها ارزیابی شد. شدت خونریزی توسط اندیس خونریزی سنجیده شد و از ۰ تا ۳ به آن نمره داده شد.
در همه مراحل ویزیت تصاویر دیجیتال از اباتمنت های اصلاح شده و معمولی تهیه شد. میزان التهابات اطراف ایمپلنت با تصاویر از داخل دهان بررسی شد.
۳۵ بیمار با میانگین سنی ۶۹ سال در این پژوهش شرکت کردند، پس ۳۵ جفت اباتمنت برای آن ها استفاده شد.
۱۵ جفت در فک بالا و ۲۰ جفت در فک پایین قرار گرفتند.
میانگین باکتری های کشته شده بر روی سطح اباتمنت اصلاح شده، یک چهارم اباتمنت معمولی بود.
هم چنین میزان خونریزی اباتمنت اصلاح شده بسیار کمتر از نوع دیگر آن گزارش شد. مخاط کراتینی اباتمنت اصلاح شده بسیار بیشتر از اباتمنت معمولی در مراحل مختلف ویزیت بود ولی اختلاف مقادیر آن ها در طی زمان ثابت بود، تجمع پلاک و التهابات و همچنین ارتفاع استخوان در هردومورد یکسان بود و تفاوت خاصی در آن ها مشاهده نشد.
اما باکتری های موجود بر روی اباتمنت معمولی به خصوص باکتری ای که باعث تجزیه پروتئین و لیپید می شود تاثیر زیادی بر روی ترمیم بافت ها می گذارد، پس نوع باکتری ها از تعداد آن ها مهم تر است
نکته جالب بعدی اختلاف در ارتفاع مخاط کراتینی و میزان خونریزی است که تفاوت سلامتی بافت ها را در اباتمنت اصلاح شده نسبت به معمولی رقم می زند. خون ریزی به خاطر پارگی رگ های شکننده در بافت های ملتهب است. در این پژوهش میزان خونریزی پس از برداشتن اباتمنت های هیلینگ محدود به چندین قطره خون بود و اندیس ۰ تا ۱ به آن نسبت داده شد.
خونریزی کمتر در هنگام برداشتن اباتمنت های اصلاح شده بخاطر سلامت بافت های نرم بود در حالی که خونریزی شدید در مورد اباتمنت های معمولی نشان دهنده ی در خطر بودن سلامت بافت هاست.
ارتفاع مخاط کراتینی به سلامت لثه ارتباط دارد چرا که ارتفاع کمتر از ۲ میلیمتر آن موجب به خطر افتادن سلامت آن و در ادامه خون ریزی و التهاب می شود.
در این پژوهش ارتفاع کمتر از ۲ میلیمتر آن موجب به خطر افتادن سلامت آن و در ادامه خونریزی والتهاب می شود.
ارتفاع مخاط کراتینی بین اباتمنت اصلاح شده از ۶ هفته الی ۲ سال زیاد بود.
اما عوامل زیادی مثل تورم بافت و غیره نیز به آن مربوط است. پس شواهد قوی برای ارتباط دادن ارتفاع کراتینی به نوع سطح اباتمنت پیدا نکردیم.
اختلاف در شیمی و فیزیک سطح، در فرآیند بهبود بافت ها موثر عمل کرده است. تفاوت در جذب یون ها و چسبندگی پروتئین ها بر روی تکثیر سلول های بافت نرم بسیار تاثیر گذار است. هم چنین تاثیر بسزایی در رشد کلاژن ها، تشکیل بافت کراتین، جوش خوردن اباتمنت و سلامت باقت دارد.
در نهایت با تمام محدودیت های این پژوهش به این نتیجه رسیدیم که اباتمنت ها ی دارای لایه اکسیدی و نانو ساختار تفاوت زیادی در تعداد باکتری ها ندارند اما باعث سلامت بیشتر بافت، خونریزی کمتر و ارتفاع مخاط بیشتری در طی ۲ سال می شوند، برای بررسی تاثیر سطوح مختلف اباتمنت روی باکتری های تشکیل شده باید تحقیقات گسترده تری انجام گردد. چرا که نوع باکتری در فرآیند ترمیم و سلامت بافت ها بسیار اهمیت دارد.
پیوند استخوان ایمپلنت های دندانی به منظور بازگردانی استخوان های از دست رفته است و همچنین رشد استخوان مجدد نیز میباشد.
پیوند استخوان با بلوک های استخوانی فرد دیگر نیز باعث افزایش تولید استخوان جدید و افزایش سرعت ادغام ایمپلنت و استخوان را به همراه دارد.
همچنین در این روش امکان دسترسی یه ترکیب در صد استخوان وجود دارد.
جراحی ایمپلنت دندان در طی چندین مرحله اتفاق می افتد، که لثه حس می شود، و بیمار در آن ناحیه دردی احساس نمی کند، و بیمار در آن ناحیه دردی احساس نمی کند، تشخیص علت درد درزمانی که کلیه پارامترها نرمال می باشد، نا امید کننده است.
در گذشته هنگام جراحی با توجه به حجم استخوان در طول و عرض و ارتفاع سایز ایمپلنت انتخاب می شد .
امروزه با در نظر گرفتن اصول جدید، سایز ایمپلنت انتخاب می شود که در ادامه مطلب به آن خواهیم پرداخت
اسکن cbct می تواند اندازه دقیق قطر استخوان را به جراح نشان دهد و جراح با توجه به شرایط فک استخوان بیمار سایز پایه ایمپلنت را انتخاب می کند.
با استفاده از اسکن cbct پزشک تشخیص می دهد که بیمار قبل از جراحی ایمپلنت به سینوس لیفت احتیاج دارد یا نه
اگر ایمپلنت بدون اسکن سی بی سی تی انجام شود ممکن است با شکست مواجه شود.
در مواردی که بیمار به جهت جایگزینی دندان به دندانپزشک مراجعه می کند، در صورتی که حجم کافی استخوان را نداشته باشد، نمی توان کاشت ایمپلنت را برای او انجام داد، زیرا باید استخوان کافی برای پشتیبانی از ایمپلنت در فک وجود داشته باشد.
