ایمپلنت دندان و شناسایی مواردکاربردی پودر استخوان

اثربخشی کاشت ایمپلنت ها نیازمند آن بوده که به خوبی به استخوان فک متصل شود در غیر این صورت نیاز به تقویت و بهبود استخوان در محل کاشت دندان میباشد.

این روند درمانی انواع مختلفی دارد.

استخوان برآمدگی فک ،پایه ی استخوان گونه،استخوان لگن و  جمجمه از جمله موارد استفاده در تقویت استخوان میباشد.

در این روش زمان کمتری نسبت به استخوان جایگزین نیاز میباشد.

مقدمه:

پروتزهای متحرک و ثابت بر پایه ایمپلنت از معمول ترین و موفق ترین روش های درمان طولانی مدت دندان های از دست رفته هستند، اما قرارگیری ایمپلنت در فک عقبی بخاطر کمبود استخوان یک چالش همیشگی بوده است. علت تحلیل استخوان تحلیل در مرز بین لثه و دندان ، بزرگ شدن سینوس ها و جلو آمدن آن هاست.

برای حل این مشکل، درمان های متعددی مطرح شده است،که شامل لیفت سینوس به همراه پیوند استخوان می باشد. برخی نیز برای دورزدن ارتفاع استخوان ایمپلنت را در فک با زاویه قرار می دهند.

برای تقویت استخوان فک عقبی ، جلوگیری از رشد سینوس، چندین روش تقویت سطح سینوس معرفی شده اند.

در تقویت سطح استخوان سینوس (MSFA) فضای بین استخوان فک و غشا سینوس با ماده ی پیوند دهنده پر می شود.

تقویت سطح استخوان سینوس (MSFA) هم یک روش قبل از کاشت دندان است هم می تواند همزمان با قرارگیری ایمپلنت انجام گردد.

استخوان خود فرد (AB) و استخوان جایگزین (BS )و یا ترکیبی از این دو معمول ترین مواد مورد استفاده برای پیوند هستند.

اخیرا مشاهده شده که با لیفت غشا سینوس و ایمپلنت فوری نیز می توان تشکیل استخوان موفقی را داشت. استخوان جمجمه و لگن از جمله استخوان های مورد استفاده برای تقویت استخوان هستند. هم چنین استخوان بر آمدگی فک، پایه ی استخوان گونه، محل اتصال فک پایین، از جمله استخوان های داخل دهان برای تقویت استخوان هستند.

چون استفاده از استخوان خود فرد موجب مرگ و میر در محل اهدا کننده می شود. استخوان جایگزین به عنوان یک ماده پیوند دهنده مطرح شده است. استفاده از استخوان خود فرد هم می تواند موجب تقویت استخوان شود، و هم موجب تحلیل در حالی که استفاده از استخوان جایگزین همواره موجب تقویت شده است، تفاوت دیگر بین AB و BS این است که استفاده از استخوان خود فرد، تشکیل استخوان محکم تری را منجر می شود. همچنین زمان کمتری نسبت به استخوان جایگزین نیاز دارد.

چون فرآیند تقویت و پیوند استخوان زمان بر هستند مطالعاتی انجام گرفته تا با افزودن عوامل رشد فرایند تشکیل استخوان سریع تر اتفاق افتد.

عوامل رشد از خود فرد یا دیگر عوامل به عنوان کاتالیزور عمل می کنند اما استفاده از آن ها همچنان دارای تناقض هایی نیز می باشد.

پژوهش های اخیر نرخ موفقیت  کاشت ایمپلنت پس از MSFA را در کوتاه مدت را بسیار بالا گزارش کرده اند اما تعیین بهترین ماده ی پیوند دهنده برای تضمین موفقیت بلند مدت همچنان در حال بررسی است.

داده های پراکنده نرخ موفقیت ایمپلنت پس از تقویت سینوس استخوان خود فرد را ۹۷ درصد گزارش کرده اند در صورتی که در طول دوره ۵۰ ساله استفاده از استخوان گاو ۹۵ درصد موفق بوده است.

هم چنین نرخ موفقیت وابسته به تعداد دندان های ایمپلنت شده نیز می باشد.

در این پژوهش هدف بررسی میزان بازدهی AB نسبت به BS در طولانی مدت می باشد. همچنین ارزیابی نتایج حاصل از ایمپلنت همزمان و با تاخیر در ایمپلنت جزئی و کامل با مواد پیوند دهنده مختلف انجام خواهد شد.

این پژوهش خلاصه ای از تمامی مطالعات گذشته که این پارامترهارا بررسی کرده اند می باشد. در نهایت پس از متغیرهای مشخص ۱۱ مطالعه انتخاب شد تا کیفیت کافی رابرای بررسی تاثیر مواد پیوند دهنده ، زمان ایمپلنت گذاری، و شرایط بی دندانی را ارزیابی کنند.

سنجش نتایج:

نرخ موفقیت ۵ ساله بین ۸۸ درصد تا ۱۰۰ درصد تغییر داشت. زمانی که از ترکیب (AB)و (BS) استخوان جایگزین استفاده شد. نرخ از بین رفتن ایمپلنت بیشتر بود. بی دندانی جزئی و کامل بیماران و جراحی یک مرحله ای و دومرحله ای تاثیری بر روی موفقیت آن نشان ندادند.

افزودن پلاسمای غنی از پلاکت به استخوان خود فرد (AB) منجر به کاهش تحلیل ماده ی پیوند دهنده شد.

توجه داشته باشید تحلیل استخوان پیوند زده شده با (AB) ، ترکیب ABو BS و BS تنهادر مرز ایمپلنت در هیچ پژوهش مشابهی که دیگر عوامل را بررسی کرده باشد وجود نداشت.

فرآیند بهبود زخم پس از عمل اتفاقی مرسوم تر از سوراخ شدن غشا سینوس بود و بین ۵ درصد تا ۳۱ درصد گزارش شد. سوراخ های کوچکتر رها شدند اما سوراخ های بزرگ تر توسط فیبرین کلاژن یا بلوک های استخوانی پرشدند.

سختی ها و عوارض طولانی مدت پروتز بسیار کم بودند، که به سادگی قابل تعمیر بودند. در ۵ نفر از بیماران مجبور به استفاده از سازه ی جدید شدیم. همچنین نرخ از دست رفتن ایمپلنت در سال، مستقل از همزمان بودن یا با تاخیر بودن قرارگیری ایمپلنت بود.

بحث:

امروزه ( MSFA) درمواردی که ارتفاع عمودی حفره ای استخوانی کمتر از ۵ میلی متر است انجام می گردد. آنالیز در بررسی مقالات مرتبط با (MSFA) نشان دهنده ی نرخ بالای موفقیت ایمپلنت، جزئی و کامل بود. مستقل از ماده ی پیوند دهنده،MSFAمنجر به موفقیت بالای ایمپلنت ، تحلیل استخوان مرزی محدودتر و عوارض کلی کمتر شد.

برخی مقالات به مدت زمان لازم بین فرآیند بهبود MSFA وبارگذاری ایمپلنت پرداخته اند. تنوع مقالات مانع نتیجه گیری کلی در این موضوع شدند، پس امکان رسیدن به زمان بهینه برای بهبود ماده پیوندی با AB، BS بیشترین مقدار است. احتمالا این نتایج بخاطر قراردهی همزمان MSFA و ایمپلنت است.

بنابراین پیشنهاد می شود در مواردی که از ترکیب AB و BS استفاده می شود. مدت زمان بیش تری برای فرآیند بهبود در نظر گرفته شود.

در پژوهش ۵ ساله و ۱۰ ساله تحلیل استخوان مرزی پس از MSFA در محدوده ی قابل قبولی بوده و اکثرا در ابتدای بازه ی بهبودی رخ داده است، محدودیت کلی و مهمی که این جا وجود دارد این است که مقالات تعریفی از تغییرات دو بعدی در ناحیه پیوند زده شده سخن می گوید در حالی که تغییرات در واقعیت ۳ بعدی هستند.

درک صحیح از تاثیر روش های نوسازی دندان ها بر روی زیبایی چهره ، عملکرد فک ها و سلامتی دهانی، یک پیش نیاز است برای انتخاب بهترین روش درمانی.

نظر سنجی درباره سلامت دهانی، زیبایی چهره و عملکرد فک روش های معمول PROMهستند.

مشکلات و عوارض MSFA حین جراحی و پس از آن معمولا کم هستند، اما در بین چندین مورد پیش آمده آنچنان شدید نبوده اند. سوراخ شدن غشا سینوسی شایع ترین مشکل حین جراحی بوده که دو تا از مقالات علت آن را دیواره سینوس و ارتفاع کم استخوان باقی مانده دانستند، اما پژوهش کنونی سوراخ شدن غشا سینوسی ناشی از MSFA را از جمله عوامل کاهش دهنده موفقیت ایمپلنت نمی داند.

این پژوهش نشان می دهد که بسته به میزان ضعف و تحلیل، BS می تواند به اندازه AB مفید واقع شود و حتی منجر به مرگ و میر کمتر شود.

متاسفانه تا بحال پیگیری طولانی مدت ، پیوند استخوان BS در ایمپلنت کل دندان ها صورت نگرفته است تا تاثیر آن را بتوان مشاهده کرد.

هزینه های MSFA هم دیگر مسئله حائز اهمیت است، استفاده از AB زمان جراحی را افزایش می دهد.

به خصوص وقتی که از بیرون دهان استخوانی برداشته می شود، نیاز به بستری شدن و بیهوشی کامل است. این هزینه می تواند بسیار بیشتر از هزینه های BS باشد.هم چنین علاوه بر این هزینه ها می بایت مخارج حاصل از عوارض عدم موفقیت آن ها نیز بررسی گردد.

برای درک بهتر از مزایا و معایب BS نیازمند مطالعات استاندارد تر و دقیق تری هستیم تا بتوانیم پیش بینی بهتری از نتیجه پیوند نهایی داشته باشیم.

یکی دیگر از عنوان های قابل بررسی لیفت غشا سینوسی به عنوان جایگزین برای MSFA است . این تکنیک در مواردی که ارتفاع استخوان باقی مانده بیش از ۶ میلی متر است ، موفقیت آمیز پیش بینی شده است.

نتیجه گیری:

علی رغم نبود روش و مطالعات مختلف مربوط به آینده ، تکنیک MSFAیک فرآیند مطمئن و قابل پیش بینی برای ترمیم و نوسازی ایمپلنت های دندانی معرفی شده است، نرخ موفقیت آن بالاست و مستقل از قرارگیری همزمان و با تاخیر ایمپلنت می باشد.

همچنین موفقیت آن ربطی به ایمپلنت کامل یا جزئی و مواد پیوند دهنده ندارد.