براساس شرایط استخوانی هنگام کشیدن دندان ،دو پروتکل درمانی وجود دارد.
1.ایممپلنت گذاری دندان با تاخیر
2.ایمپلنت گذاری همزمان با کشیدن دندان
در مرحله نخست فیکسچر قرار گرفته و پیوند فیکسچر با فک به جندین ماه نیاز است.
پس از گذشت سه الی شش ماه پروتز به صورت ثابت و یا به صورت متحرک روی آن قرار میگیرد.
پروتز متحرک به شکل دگمه فشاری بوده و از استقامت بالاتری از حالت عادی مباشد.
امروزه اشکال مختلفی از ایمپلنت به منظور اینکه متقاضیان آن راحت تر تصمیم بگیرند، وجود دارد: مینی ایمپلنت ها و سایر ایمپلنت های معمولی.
به طور کلی دو فرآیند کلی برای قرار دادن ایمپلنت دندان موجود است: تک مرحله ای و دو مرحله ای.
در تک مرحله ای پس از اینکه در منطقه بی دندانی بی حسی انجام شد، ایمپلنت به صورت مستقیم در داخل فک قرار می گیرد یعنی این فرآیند طی یک مرحله جراحی انجام می شود، اما در جراحی کاشت دندان به صورت دو مرحله ای، ابتدا ایمپلنت در داخل فک قرار داده شده و سپس یک زمان مشخص برای ادغام بین ایمپلنت و استخوان لازم است، یعنی ابتدا لثه برش داده شده و استخوان دریل می شود، ایمپلنت قرار داده شده و دوباره بسته می شود و مدت زمانی را برای قرار گیری اباتمنت و روکش باید صبر کنیم، بعد از گذشت این مدت کاور اسکرو از روی آن برداشته می شود و به جای آن قطعه ای به نام هیلینگ قرار داده می شود سپس بعد از گذشت مدتی و شکل گیری لثه، اباتمنت بر روی آن ها قرار داده می شودو سپس روکش نهایی گذاشته شده و این فرآیند به پایان می رسد.
در اوردنچرهایی که بر روی ایمپلنت قرار داده می شود، کلاهک هایی برروی دنچر ها وجود دارد و دارای سایزهای مختلفی می باشد و با رنگ های مختلف بر اساس سایز مشخص شده اندو می توان بسته به سن بیمار میزان محکم شدن آن را تنظیم کرد،مثلا در بیماران مسن تر می توان شل تر و در بیماران جوان تر محکم تر تنظیم کرد .
همچنین افرادی هستند که از اووردنچرهای ثابت استفاده می کنند که در این موارد دندان مصنوعی توسط پیچ در فک ثابت می شود.
همچنین دندان مصنوعی های معمولی دارای کام هستند، که در فک بالا اجازه چشیدن طعم و مزه غذا را نمی دهد. به همین دلیل دنچرهای بر پایه ایمپلنت کام را ندارد و چشیدن مزه غذا و حس کردن به راحتی انجام می شود.