پارامترهایی مانند طراحی ایمپلنت، اصلاح سطح و بهبود عملکرد سطوح، نتایج بلند مدت درمان را بهبود می بخشد، علم ایمپلنتولوژی این روزها به سرعت در حال پیشرفت است و کابوس بی دندانی، به مرور به فراموشی سپرده می شود، در این جا با گریزی به تاریخچه این علم رازهایی را با شما در میان می گذاریم که از آن بی خبرید.

از دست دادن دندان یک مشکل بسیار رایج است، بنابراین استفاده از ایمپلنت یک راه حل بسیار کاربردی می باشد، اگرچه تحقیقات درباره ی ایمپلنت های دندانی، مواد و تکنیک ها افزایش یافته و همچنین در حال افزایش است، اما هنوز هم کارهای زیادی در زمینه ی استفاده بهتر از مواد زیستی، طراحی ایمپلنت، اصلاح سطح و بهبود عملکرد سطوح برای بهبود نتایج بلند مدت درمان وجود دارد که باید انجام شود. این مقاله به توضیح پارامترهایی که در حال حاضر در طراحی ایمپلنت دندان مورد استفاده قرار می گیرند خواهیم پرداخت.

معرفی:

از دست دادن دندان یک مشکل رایج می باشد و ممکن است به دلایلی مانند تروما و حوداث مختلف این اتفاق بیفتد ، استفاده از ایمپلنت جهت پشتیبانی برای جایگزینی دندان از دست رفته تاریخچه ی طولانی مدت دارد.

مطالعات انجام شده در جامعه دندانپزشکی آمریکا نشان می دهد که ۶۹ درصد افراد بزرگسال در رده ی سنی ۳۵ تا ۴۴ حداقل یک دندان از دست رفته بر اثر تصادف،تحلیل لثه، پوسیدگی دندان و یا از دست دادن ریشه ی دندان دارند.

در سنین ۷۴ ساله ، ۲۶ درصد افراد همه ی دندان های اصلی خود را از دست داده اند ، بنابراین مطالعات انجام شده در ایمپلنت های دندانی نشان می دهد که در هر سال حدود ۱۰۰۰۰۰تا ۳۰۰۰۰۰ ایمپلنت دندان برای افراد توسط جراحی قرارداده می شود که برابر است با تعداد اندام مصنوعی مثل زانوی مصنوعی یا ران مصنوعی که در هر سال قرار داده می شود.

تحقیقات در زمینه ی ایمپلنت های دندانی، مواد، طراحی و تکنیک های آن در سال های اخیر افزایش یافته و انتظار می رود در آینده نیز چندبرابر شود.

تاریخچه ایمپلنت های دندان:

تاریخچه ی ایمپلنت های دندان به مصر باستان بر می گردد، زمانی که صدف دریایی و یا سنگ در استخوان فک به جای دندان از دست رفته مورد استفاده قرار می گرفت، نوع دیگری از ایمپلنت جایگزین دندان که شواهد آن موجود است استفاده از فلزات نجیب که به صورت ریشه دندان شکل گرفته، مورد استفاده قرار می گرفته است.

ایمپلنت های دندان دارای سابقه ی چندین ساله می باشد که از تمدن های اولیه بیش از ۲۰۰۰سال پیش در آمریکای جنوبی و مناطقی در آسیای مرکزی و مدیترانه آغازشده اند، یافته های باستان شناسی نشان می دهند که دندان از دست رفته با استفاده از سنگ، پوسته و استخوان و طلا جایگزین می شده است.

در حدود سال ۱۹۳۰ یافته های باستان شناسی در هندوراس نشان می دهد که تمدن مایا دارای اولین نشانه های استفاده از ایمپلنت دندانی به جای دندان می باشد ، ۶۰۰ سال بعد زمانی که یک تکه فک با ایمپلنت در حفاری ها پیدا شد نشان داد که صدف هایی در داخل فک هستند که به عنوان ایمپلنت جایگزین دندان از دست رفته مورد استفاده قرار گرفته اند .

در زمان قرون وسطی، کاشت ایمپلنت با استفاده از آلوگرفت(allograft) و زنوگرفت(xenograft) انجام شد،اما زیاد مورد استقبال واقع نشد زیرا باعث به وجود آمدن بیماری های عفونی و حتی مرگ می شد.

تاریخچه ی مدرن کاشت دندان با ایمپلنت از جنگ جهانی دوم آغاز شد ، زمانی که خدمات پزشکی برای افراد حاضر در جنگ انجام می شد، دکتر نورمن گلد درباره ی جایگزینی دندان با فلزاتی که جایگزین قسمت های مختلف بدن که دچار آسیب شده بودند میشد، اندیشید و شروع به کاربرد آن ها جهت جایگزینی دندان از دست رفته کرد، این موفقیت آغاز استفاده از مبانی ایمپلنت در دانشگاه ها و تدریس در مجامع دندانپزشکی شد، یکی از پیشرفت های ایمپلنتولوژی در سال ۱۹۵۷ به وقوع پیوست، زمانی که جراح ارتوپد(ingvar brenmark) شروع به مطالعه درباره ی بهبود و بازسازی استخوان کرد ، در این زمان مشاهده شد که استخوان با موفقیت و بدون هیچ شکست و رد جراحی در اطراف ایمپلنت فلزی (تیتانیومی) تشکیل شد که به اصطلاح بازسازی استخوان نامیده شد.