در اتصال خارجی ایمپلنت ،قسمت فوقانی ریشه به درون تاج وارد شده و در این نوع اتصال ایمپلنت دندانی تراشیده نمیشود.
در مواردی که همه دندانها از دست رفته باشد از پروتز های کامل متحرک استفاده میشود.
این در حالتی است این نوع پروتز همانند سایر پروتز ها احتمال داشتن مشکلاتی را بهمراه دارد.
از قبیل لقی پروتز ،سختی در تکلم و. ...
پروتزایمپلنت های ثابت به شکل های مختلفی وجود دارند، تک دندانی، پل های کوتاه، متوسط و کامل. بسته به کیس مورد نظر از هر یک از این پروتز ایمپلنت دندانی استفاده می شود.
پروتز ایمپلنت ثابت – تک دندان
از هر دوروش سمنت کردن و پیچ کردن می توان استفاده کرد، برای تک دندان به روش پیچ کردن نیاز است که یک اتصال یک تکه با پیچ از روکش به اباتمنت متصل شود.
در روش سمنت کردن نیاز است تا ابتدا یک اتصال بین تاج دندان و اباتمنت برقرار شود تا مناسب بودن جای گیری روکش ساخته شده اثبات شود سپس روکش به وسیله چسب دائم ، چسبانده شود.
پروتز ایمپلنت های ثابت – پل های کوتاه و متوسط
هنگامی که بیش از یک دندان از دست رفته، تصمیم برای تعداد ایمپلنت های مصرفی سخت می شود، در این موارد نیاز است تا ارزیابی دقیقی صورت گیرد، ایمپلنت ها باید کمترین میزان انحراف را از محور طولی داشته باشند.
ابتدا باید علامت هایی برروی مکان های مد نظر گذاشت تا دقت کار بالا برود.
سپس چندین ایمپلنت در فواصل مختلف قرار داده شده و روکش های مختلف را می توان با پیچ کردن یا سمان کردن در نواحی مورد نظر چسباند، این نکته اهمیت دارد که زوایای در نظر گرفته شده صحیح باشد.
در صورتی که زوایا اجازه ندهد که با پیج و مهره کردن روکش ها چسبانده شود می توان از طریق سمان کردن روکش را چسباند.
روکش ایمپلنت ثابت- پل کامل:
چندین ایمپلنت نیاز است تا راه حلی باشد برای جبران بی دندانی در افرادی که چندین دندان خود را از دست داده اند، با افزایش تعداد ایمپلنت و کاشت ایمپلنت در قسمت های مختلف فک زاویه حائز اهمیت می شود زیرا نیاز است روکش ها به صورت ایده آل در دهان قرار بگیرند.
روکش ایمپلنت ثابت- پل کامل ترکیبی:
در بعضی موارد امکان استفاده از فول آرچ با روش پیچ کردن امکان پذیر نیست، در این صورت در مواردی که زوایا مطلوب نیستند یک ساختار جداگانه را از طریق پل با روکش های جدا گانه می سازند، و از طریق سمنت کردن در زوایای نامطلوب قرار داده می شود.
در مواردی که پل های ترکیبی مناسب نیست و باید با سمنت چسبانده شود در این صورت می توان کل قوس دهانی را به قسمت های کوچکتر تقسیم کرد و سپس روکش های به وسیله سمنت به ایمپلنت چسبانده می شود.