ایمپلنت های دندانی از طریق روش های جراحی در زیر لثه استخوان فک قرار داده می شود.
آشکار است بیماری هایی که به تحلیل استخوان فک بیمار منجر می شود،طول عمر ایمپلنت های دندانی را دستخوش تغییر قرار می دهند.
یکی از این بیماری ها تومورهای دهانی می باشد که قبل از کاشت ایمپلنت باید از طریق جراحی و بااستفاده از فیبولا فلپ برداشه شود و سپس کاشت ایمپلنت صورت گیرد.
روش های مختلفی به منظور افزایش استخوان سازی وجود دارد که یکی از این روش ها کاربرد ژل هیالورونیک اسید است.
طبق پزوهش هایی که به منظور تاثیرات این اسید روی بهبود استخوان انجام شده ،نشان داده شده که هیالورونیک اسید با جرم مولکولی بالا به شکل قابل توجهی در رشد استخوان به صورت موضعی اثربخش است.
در اتصال خارجی ایمپلنت ،قسمت فوقانی ریشه به درون تاج وارد شده و در این نوع اتصال ایمپلنت دندانی تراشیده نمیشود.
در مواردی که همه دندانها از دست رفته باشد از پروتز های کامل متحرک استفاده میشود.
این در حالتی است این نوع پروتز همانند سایر پروتز ها احتمال داشتن مشکلاتی را بهمراه دارد.
از قبیل لقی پروتز ،سختی در تکلم و. ...
