درصد موفقیت ایمپلنت دندانی به عوامل گوناگون وابسته می باشد که این عوامل در افراد مختلف،متفاوت می باشد .
چراکه ایمپلنت بد می تواند اثرات بسیار بدی به دنبال داشته باشد و سلامتی سایر ارگان ها را نیز به خطر بیندازد.
به همین دلیل کاشت ایمپلنت در افراد مبتلا به FDBتقریبا سخت به نظر می رسد و درمانی قابل اجرا می باشد.
کاشت ایمپلنت بهترین روش درمان بی دندانی است. طول عمر ایمپلنت علاوه بر مواد به کار رفته و طراحی، به کیفیت استخوان و بافت‌های اطراف هم وابسته است. چرا که استخوان‌های اطراف وظیفه ادغام را بر عهده دارند. FDB یک بیماری خوش خیم و نادر است. در این بیماری بافت‌های فیبرینی جای مغز استخوان را می گیرند. این بیماری ژنتیکی است و ۲.۵% از کل استخوان‌ها را دچار مشکل می‌کند. تشخیص این بیماری با تصویر برداری و گاهی اوقات نمونه برداری از بافت انجام می شود. بافت‌های فیبرینی در تصاویر، به شکل دایره‌های شیشه‌ای هستند که حاصل جایگزینی مغز استخوان با بافت‌های فیبرینی است.دستگاه های CT و MRI هم اطلاعات خوبی راجع این بیماری می دهند. درمان این بیماری بستگی به نوع زخم‌ها و ظاهر آن‌ها دارد. برش استخوان، پیوند استخوان و پروتز از جمله روش‌های درمان این بیماری است.خطرات و مشکلاتی در بازسازی دندان‌های این بیماران وجود دارد. فرایند جوش خوردن با مشکل مواجه می شود و احتمال خون ریزی شدید در آن ها وجود دارد. همچنین احتمال عفونت و مرگ و میر در حین جراحی نیز هست.
درمان بیماری های دندانی معمولا خیلی با احتیاط در بیماران FDB انجام می شود. بخصوص کاشت ایمپلنت در این افراد سخت است چرا که اطلاعات کمی درباره بیماری آن‌ها در دسترس است. اخیرا در پژوهشی ۲ بیمار FDB کاشت ایمپلنت انجام دادند که در هر دو آن‌ها کاشت و فرایند جوش خوردن به خوبی انجام پذیرفت.
ما در این پژوهش قصد داریم نتیجه کاشت ایمپلنت را در این بیماران به شما اعلام کنیم. این بیمار یک خانوم ۶۴ ساله است که استخوان سمت چپ فک پایینش آسیب دیده است. کاشت ایمپلنت در ناحیه ی سالم و آسیب دیده انجام شد. بیماری او باعث شده بود در قسمت چپ فک پایین تورم داشته باشد. او دندان‌های ۵،۶،۷ چپ فک پایین و ۴،۵،۶،۷ راست فک پایین را از دست داده بود. تصویر CT جراحاتی را در ناحیه چپ فک پایین نشان داد که باعث کاهش ارتفاع عمودی استخوان شده بود.
تیم پژوهشی ما روش مطمئنی را برای کاشت دندان در این بیمار در نظر گرفت. بدین صورت که استخوان را تراشیدیم تا ارتفاع مد نظر برای جایگیری پروتز حاصل شود. سپس بازسازی را با کاشت ایمپلنت انجام دادیم.۲ ایمپلنت در سمت چپ که استخوان غیر عادی داشت کاشت شد و ۳ ایمپلنت در سمت راست.چون احتمال شکست استخوان وجود داشت از ایمپلنت فوری استفاده نکردیم. معاینات تصویری و پزشکان در طی ۲ سال رضایت بخش بود و خود بیمار هم نمره ۹.۸ از ۱۰ را به ایمپلنت داد.
ما در این پژوهش با رعایت کردن جوانب احتیاط مثل نوع دریل کردن استخوان، شستشو فراوان و کاشت با تاخیر ایمپلنت توانستیم درمان موفقی داشته باشیم.