کاشت دندان با وجود مزایای زیادی که به همراه دارد،با خطرات و عوارض جانبی همراه است.
به صورت کلی عوارض ایمپلنت دندانی شامل 2قسم است .
از جمله عوار ض دراز مدت میتوان به وضعیتی نادر که ممکن است در طول مرحله بهبودی اتفاق بیفتد جایی که استخوان پس از عمل جراحی بهبود نیابد و عفونی شود.
در ادامه به شرح کامل این نوع عارضه میپردازیم.
بقای ایمپلنت در بیمارانی که به طور مناسب انتخاب شده باشند،بسیار بالا می باشد،با این حال ممکن است به دلایل مختلفی ایمپلنت ها شکست بخورند و ممکن است خارج شوند، دانشمندان بیان می کنند که ممکن است ایمپلنت ها طول عمری به اندازه دندان طبیعی داشته باشند. عامل کلیدی که باعث موفقیت و بقای ایمپلنت می شود کیفیت لثه و مراقبت صحیح از ایمپلنت می باشد.
عوارض ایمپلنت به دو دسته تقسیم می شود:
عوارض زود هنگام
عوارض دیر هنگام
عوارض زود هنگام ایمپلنت معمولا در طی شکست در هنگام ادغام استخوان ایمپلنت که در فاز بهبود بیولوژیکی ایجاد می شود، به وجود می آید.
ضعف در تکنیک های جراحی، ناتوانی در دستیابی به ثبات اولیه، قرارگیری غیرعمدی ایمپلنت در طی فاز ادغام ایمپلنت و استخوان، عفونت و شرایط سیستمیک مانند دیابت کنترل نشده، بعضی از عواملی است که می تواند باعث از بین رفتن ایمپلنت شود.
شکست های دیرهنگام به دلیل یک یا هردو موارد زیر اتفاق می افتد:
شکست های بیولوژیکی:
ناشی از بیماری پری ایمپلنت که از پلاک ایجاد می شود ، در صورت عدم درمان باعث تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت و درنتیجه لقی و شکست آن می شود.
شکست های مکانیکی:
ناشی از شرایط بارگذاری نامطلوب ایمپلنت به علت طراحی ضعیف، شکست پایه، شل بودن اباتمنت و یا شکستگی روکش ایجاد می شود، ولی شکستگی در ایمپلنت کمتراتفاق می افتد.
شکست های اولیه در طی پیش بینی، اندازه گیری و پیش گیری بسیار مشکل است، از سوی دیگر شکست های دیر هنگام ممکن است سریعا شناسایی شده و با موفقیت درمان شوند و در همان مراحل اولیه پروسه، متوقف شوند.
بنابراین هر دندانپزشک که مسئولیت درمان و پروسه کاشت ایمپلنت را در شخصی به عهده می گیرد پس باید مسئولیت های ارائه روش های مراقبت از ایمپلنت دندان و سلامت بافت نرم را نیز بر عهده بگیرد. زیرا در غیر این صورت با افزایش سالانه افراد متقاضی کاشت ایمپلنت و عدم اطلاعات کافی درباره مراقبت صحیح از ایمپلنت، میزان بیماری پری ایمپلنت افزایش خواهد یافت.