اصلاح طرح لبخند چیست
به نمایش گزاشتن دندان ها و لثه در وضعیت مناسب و زیبا که باعث جذابیت فرد می شود و لبخند فرد زیبا تر می شود
در بعضی افراد با بالا رفتن سن لبه ی دندان ها ساییده می شود که به آن پیر دندانی می گویند که با اصول طراحی لبخند می توان این مشکل را رفع کرد.
امروزه محبوبیت روش طراحی لبخند به دلیل ایجاد تغییرات ملموس در ظاهر افراد ، در دندانپزشکی زیبایی معاصر در میان متخصصان این علم در حال افزایش است.
در این میان لمینت ونیر های پرسلن بیش ترین کارایی را در ترمیم های زیبایی دارند. این نوشته جنبه ها و ملاحظات ضروری کلینیکی این مورد را که هر متخصص دندانپزشکی باید از آن مطلع باشد را ارائه میدهد.
این روش از این جهت که کمترین حد تهاجم در درمان و بیش ترین بازده زیبایی را دارا می باشد اهمیت دارد.
طراحی لبخند شامل بسیاری از اصول علمی است که برای ایجاد لبخندی زیبا در نظر گرفته می شود، این اصول را می توان توسط جمع آوری داده ها از خود بیماران، مدل های تشخیصی، تحقیقات دندانپزشکی و سنجش های کلینیکی ایجاد کرد.
یک لبخند زیبای طراحی شده به روشی بسیار محبوب در دندانپزشکی عصر حاضر تبدیل شده است.
انتخاب لمینیت های ونیر پرسلین برای ترمیم های زیبایی در بین متخصصان دندانپزشکی امروز به طور قابل ملاحظه ای در حال افزایش است.
زیبایی موضوعی عینی و ضروری است که ارتباطی مستقیم با دندانپزشک، بیمار و تکنسین لابراتوار دارد، هر مورد باید به دقت انتخاب شده و طرح درمان جهت ترمیم برای رسیدن به نتیجه ی اثر بخش و کارآمد به درستی مشخص شود.
اصول و مفاهیم طراحی وساخت لبخند شامل تناسب کافی با صورت ، دندان و شکل لثه می باشد.
۱) مولفه ی صورت
سنجش زیبایی بر حسب یک مولفه قابل اندازه گیری نمی باشد زیرا مولفه های ظاهری از هر شخص تا شخص دیگر و در میان اقوام مختلف متفاوت است.
علاوه بر این هرگونه تغییر در دندان یا ظاهرآن ،ارتباط مستقیم با عضلات صورت دارد.پس نقش برآمدگی بیرونی لب بالا و پایین که ناشی از فقدان tonicity پوست و عضلات است در تضعیف این مولفه نقش دارد.
نمایش دندانهای نیش بالا در حالت استراحت دهان و فک با سیری صعودی به ترتیب از سیاه پوستان شروع شده به آسیایی ها وسپس به سفیدپوستان مختوم میشود ،این در حالی است که در فک پایین عکس این قضیه اتفاق افتاده و شاهد سیر نزولی از سفید پوستان به سیاه پوستان و در آخر آسیایی ها هستیم.
خط لبخند خطی فرضی است که در امتداد لبه های چهار دندان قدامی فوقانی کشیده می شود که باید همزمان یا به صورت موازی با انحنای مرز داخلی لب پایین حرکت کند.
میزان انحنای خط لبخند در زنان بیشتر از مردان است.یک لبخند خوش آیند زمانی حاصل می شود که زوایای دهان با خط های inter-pupillary(خط افقی فرضی که بین مرکز مردمک های دو چشم کشیده می شود)،موازی و با در نظر گرفتن خط آکلوزال دندانهای نیش در بالا به لب پایینی نرسند.
فضاهای کاذب فضاهایی هستند که بین فک ها در هنگام خندیدن و وقتی دهان باز است پدیدار می شوند .هم چنین بین سطح بیرونی و دندان های بالایی و گوشه دندان ها در هنگام لبخند ظهور می یابند که به آن ها شیار های باکالی هم گفته می شود.
تقارن در لبخند اشاره به قرار گیری نسبتأ تقارن گوشه های دهان با خط عمودی است.
خطی که صورت را به دو قسمت تقسیم می کند(خط میانی چهره) ویا خط میانی دندان ها به عنوان نقطه مرکزی عمل می کنند.همبستگی خطوط باید بین گوشه های دهان،خط commissural و خط آکلوزال وجود داشته باشد.
۲)مولفه ی دندانپزشکی
مولفه ی دندانپزشکی شامل مفاهیم متعددی است که باید در نظر گرفته شوند.
خط میان دندانی خط فرضی عمودی است که از میان دو دندان مرکزی رسم می شود و این پیش نیازی برای تقارن لبخنداست. خط میانی صورت خطی عمودی است که از پیشانی رسم شده ستون بین دو بینی (کلوملای بینی )، خط میان دندانی و چانه رسم می شود.
خط میان دندانی لزوما با خط میدلاین منطبق نمی شود.
قوانین طلایی نشان داده که اکثریت لبخندهای زیبا لزوما با فرمول دقیق طلایی هم خوانی ندارند .
عرض دندان نیش در زنان در مقایسه با مردان بیشتر است، این اشاره بر عرض دارد اما درک این موضوع مستلزم بررسی ضریب (طولی-عرضی)،و موضوعات حول این محور است.
در محور دندانی فک بالا تمایل خمیدگی به سمت جلو و پایین از دندان های جلویی به سمت دندان نیش پیوسته بیش تر می شود.
محور دندان های پیشین مرکزی معمولا در مقایسه با میدلاین از سطحی از دندان که از میدلاین دورتر است اندکی انحراف دارد. این امر با نسبت نوک دندان و محل قرارگیری میدلاین سنجیده می شود.
لبه های برنده ی دندان لترال در قسمت های فوقانی نسبت به مرکز تا حدی خمیده تر هستند.
اصطلاح “Gradation ” زمانی به کار می رود که دو ساختار مشابه در فواصل مختلفی از دید بیننده قرار می گیرند، یعنی هر چه فاصله کمتر شود بزرگتر به نظر می رسد.
فضای کاذب ایجاد شده توسط شیار باکالی به اثر gradation و توهم عمق کمک می کند.
شیارهای باکالی باید از دو طرف متقارن و مساوی باشند.
ناحیه ی گسترده ای که در آن دو دندان در مجاورت یکدیگر قراردارند،ناحیه ی فاصله ی میان دندانی نامیده می شود.
بیش ترین نمود بزرگی لبه ی دندان های جلویی در محل برخورد،نقطه ی تماس(contact point) نامیده می شود.
بعد از این نقطه ،واگرایی دو دندان مجاور را داریم.
تماس ها، در موقعیتی قرار دارند که از سطح اینسایزال به سرویکال و از دندان های پیشین مرکزی فک بالا به سمت دندان های نیش ،پیش می رود.
در هماهنگی ساختمان بندی، دندان های مرکزی پیشین فوقانی در شکل، اندازه و موقعیت غالب می باشند.
برای رسیدن به لبخند مورد رضایت از لحاظ زیبایی شناختی، دندانپزشک ابتدا باید برنمود ظاهری دندان های پیشین مرکزی و سپس دندان های لترال و نیش تصمیم گیرد.
دندان های نیش همچنین مهم و حیاتی هستند زیرا اتصالات بین بخش های قوسهای دندانی خلفی و قدامی را تشکیل می دهند و از عضلات اطراف صورت پشتیبانی می کنند.
رنگ دندان های طبیعی به طور مستقیم با مینای دندان، عاج دندان و نوری که طی فرآیند انعکاس منتشر می شود مرتبط است.
مناطق نیمه شفاف دندان از مینایی که خالی از وجود عاج دندان است حاصل می شود.
امروزه محبوبیت روش طراحی لبخند به دلیل ایجاد تغییرات ملموس در ظاهر افراد ، در دندانپزشکی زیبایی معاصر در میان متخصصان این علم در حال افزایش است.
در این میان لمینت ونیر های پرسلن بیش ترین کارایی را در ترمیم های زیبایی دارند. این نوشته جنبه ها و ملاحظات ضروری کلینیکی این مورد را که هر متخصص دندانپزشکی باید از آن مطلع باشد را ارائه میدهد.
این روش از این جهت که کمترین حد تهاجم در درمان و بیش ترین بازده زیبایی را دارا می باشد اهمیت دارد.
طراحی لبخند شامل بسیاری از اصول علمی است که برای ایجاد لبخندی زیبا در نظر گرفته می شود، این اصول را می توان توسط جمع آوری داده ها از خود بیماران، مدل های تشخیصی، تحقیقات دندانپزشکی و سنجش های کلینیکی ایجاد کرد.
یک لبخند زیبای طراحی شده به روشی بسیار محبوب در دندانپزشکی عصر حاضر تبدیل شده است.
انتخاب لمینیت های ونیر پرسلین برای ترمیم های زیبایی در بین متخصصان دندانپزشکی امروز به طور قابل ملاحظه ای در حال افزایش است.
زیبایی موضوعی عینی و ضروری است که ارتباطی مستقیم با دندانپزشک، بیمار و تکنسین لابراتوار دارد، هر مورد باید به دقت انتخاب شده و طرح درمان جهت ترمیم برای رسیدن به نتیجه ی اثر بخش و کارآمد به درستی مشخص شود.
اصول و مفاهیم طراحی وساخت لبخند شامل تناسب کافی با صورت ، دندان و شکل لثه می باشد.
۱) مولفه ی صورت
سنجش زیبایی بر حسب یک مولفه قابل اندازه گیری نمی باشد زیرا مولفه های ظاهری از هر شخص تا شخص دیگر و در میان اقوام مختلف متفاوت است.
علاوه بر این هرگونه تغییر در دندان یا ظاهرآن ،ارتباط مستقیم با عضلات صورت دارد.پس نقش برآمدگی بیرونی لب بالا و پایین که ناشی از فقدان tonicity پوست و عضلات است در تضعیف این مولفه نقش دارد.
نمایش دندانهای نیش بالا در حالت استراحت دهان و فک با سیری صعودی به ترتیب از سیاه پوستان شروع شده به آسیایی ها وسپس به سفیدپوستان مختوم میشود ،این در حالی است که در فک پایین عکس این قضیه اتفاق افتاده و شاهد سیر نزولی از سفید پوستان به سیاه پوستان و در آخر آسیایی ها هستیم.
خط لبخند خطی فرضی است که در امتداد لبه های چهار دندان قدامی فوقانی کشیده می شود که باید همزمان یا به صورت موازی با انحنای مرز داخلی لب پایین حرکت کند.
میزان انحنای خط لبخند در زنان بیشتر از مردان است.یک لبخند خوش آیند زمانی حاصل می شود که زوایای دهان با خط های inter-pupillary(خط افقی فرضی که بین مرکز مردمک های دو چشم کشیده می شود)،موازی و با در نظر گرفتن خط آکلوزال دندانهای نیش در بالا به لب پایینی نرسند.
فضاهای کاذب فضاهایی هستند که بین فک ها در هنگام خندیدن و وقتی دهان باز است پدیدار می شوند .هم چنین بین سطح بیرونی و دندان های بالایی و گوشه دندان ها در هنگام لبخند ظهور می یابند که به آن ها شیار های باکالی هم گفته می شود.
تقارن در لبخند اشاره به قرار گیری نسبتأ تقارن گوشه های دهان با خط عمودی است.
خطی که صورت را به دو قسمت تقسیم می کند(خط میانی چهره) ویا خط میانی دندان ها به عنوان نقطه مرکزی عمل می کنند.همبستگی خطوط باید بین گوشه های دهان،خط commissural و خط آکلوزال وجود داشته باشد.
۲)مولفه ی دندانپزشکی
مولفه ی دندانپزشکی شامل مفاهیم متعددی است که باید در نظر گرفته شوند.
خط میان دندانی خط فرضی عمودی است که از میان دو دندان مرکزی رسم می شود و این پیش نیازی برای تقارن لبخنداست. خط میانی صورت خطی عمودی است که از پیشانی رسم شده ستون بین دو بینی (کلوملای بینی )، خط میان دندانی و چانه رسم می شود.
خط میان دندانی لزوما با خط میدلاین منطبق نمی شود.
قوانین طلایی نشان داده که اکثریت لبخندهای زیبا لزوما با فرمول دقیق طلایی هم خوانی ندارند .
عرض دندان نیش در زنان در مقایسه با مردان بیشتر است، این اشاره بر عرض دارد اما درک این موضوع مستلزم بررسی ضریب (طولی-عرضی)،و موضوعات حول این محور است.
در محور دندانی فک بالا تمایل خمیدگی به سمت جلو و پایین از دندان های جلویی به سمت دندان نیش پیوسته بیش تر می شود.
محور دندان های پیشین مرکزی معمولا در مقایسه با میدلاین از سطحی از دندان که از میدلاین دورتر است اندکی انحراف دارد. این امر با نسبت نوک دندان و محل قرارگیری میدلاین سنجیده می شود.
لبه های برنده ی دندان لترال در قسمت های فوقانی نسبت به مرکز تا حدی خمیده تر هستند.
اصطلاح “Gradation ” زمانی به کار می رود که دو ساختار مشابه در فواصل مختلفی از دید بیننده قرار می گیرند، یعنی هر چه فاصله کمتر شود بزرگتر به نظر می رسد.
فضای کاذب ایجاد شده توسط شیار باکالی به اثر gradation وبیش تر نشان دادن عمق کمک می کند.
شیارهای باکالی باید از دو طرف متقارن و مساوی باشند.
ناحیه ی گسترده ای که در آن دو دندان در مجاورت یکدیگر قراردارند،ناحیه ی فاصله ی میان دندانی نامیده می شود.
بیش ترین نمود بزرگی لبه ی دندان های جلویی در محل برخورد،نقطه ی تماس(contact point) نامیده می شود.
تماس ها، در موقعیتی قرار دارند که از سطح اینسایزال به سرویکال و از دندان های پیشین مرکزی فک بالا به سمت دندان های نیش ،پیش می رود.
در هماهنگی ساختمان بندی، دندان های مرکزی پیشین فوقانی در شکل، اندازه و موقعیت غالب می باشند.
برای رسیدن به لبخند مورد رضایت از لحاظ زیبایی شناختی، دندانپزشک ابتدا باید برنمود ظاهری دندان های پیشین مرکزی و سپس دندان های لترال و نیش تصمیم گیرد.
دندان های نیش همچنین مهم و حیاتی هستند زیرا اتصالات بین بخش های قوسهای دندانی خلفی و قدامی را تشکیل می دهند و از عضلات اطراف صورت پشتیبانی می کنند.
رنگ دندان های طبیعی به طور مستقیم با مینای دندان، عاج دندان و نوری که طی فرآیند انعکاس منتشر می شود مرتبط است.
مناطق نیمه شفاف دندان از مینایی که خالی از وجود عاج دندان است حاصل می شود.