تیتانیوم فلزی است که سازگاری بسیار بالایی با بافت بدن دارد، استفاده از این فلز در ساختار ایمپلنت دندان می تواند موفقیت این جراحی را دوبرابر کند.
ایمپلنت های دندانی و بازسازی استخوان ایمن و قابل پیش بینی هستند،با این حال ممکن است ایمپلنت دندان با وجود عفونت HIV بحث برانگیز باشند.
توسعه درمان های ضد ویروسی منجر به افزایش ایمنی پایدار بیماران و همچنین افزایش امید به زندگی و بهبود کیفیت زندگی آنان شده است.
شواهد کوتاه مدت اخیر نشان می دهد که بیماران با HIV کنترل شده قادر به بازسازی دوباره استخوان و قرار دادن ایمپلنت بدون ریسک های پیچیده هستند.
مطالعه پیش رو با هدف ارزیابی موفقیت ایمپلنت های دندانپزشکی در بیماران HIV که بیماری آنان کنترل شده است ، انجام شده است.
برای مطالعه موفقیت ایمپلنت ۲۶ بیمار در نظر گرفته شد، که ۱۳ نفر آنها دارای HIV و ۱۳ نفر بدون بیماری HIV بودند، این افراد برای بررسی میزان موفقیت ایمپلنت انتخاب شدند و مدت زمان این مطالعه تا ۱۵۶ ماه به طول انجامید.
قرار گیری ایمپلنت بر اساس اصول درست و با روش های مختلف تقویت استخوان انجام شد . بعد از کاشت ایمپلنت ها رادیوگرافی استاندارد گرفته شد و پارامترهایی مثل ارتفاع استخوان، میزان اتصال به استخوان، سلامت ایمپلنت، ایمپلنت و میزان تحرک پروتز بر روی فیکسچر بر اساس برنامه درمانی مشخص مورد بحث و بررسی و همچنین آزمون قرار گرفتند.
عوامل شکست زود رسو دیررس ایمپلنت دندان، عوارض جراحی و ترمیمی آن، میزان تحلیل استخوان، پری ایمپلنتایتیس، و تاثیرات احتمالی بیمار محور مانند نوع ایمپلنت، طول، گشتاور، بافت نرم و میزان اتصال نیز مورد مطالعه و ارزیابی قرار گرفت .
نتیجه:پس از انجام آزمایشات ، مشاهدات نشان داد که همه ی جراحی ها ایمپلنت با موفقیت انجام شدند و و طبق برنامه بازسازی شدند، تحلیل آماری که از نتایج انجام گرفت تفاوت چشم گیری در میزان موفقیت گروه ها در کاشت ایمپلنت نشان نداد با اینکه مطالعه از ۱۸ تا ۱۵۶ ماه مکررا ادامه داشت. شواهد نشان از ثبات بافت و سلامت ایمپلنت می داد ، همچنین ویژگی های سطح ایمپلنت مورد بررسی قرار گرفت که تفاوتی بین افراد سلام با افراد دارای بیماری HIV دیده نشد.