در کاشت ایمپلنت های دندانی گاهی شرایط به صورتی است که پیجیدگی های یجاد می شود . از جمله این پیچیدگی ها می تواند به زاویه دار گذاشتن ایمپلنت بی دندانی اشاره کرد از دلایل کار گذاری زاویه دار ایمپلنت ها می توان 1 اشتباه جراح ایمپلنتولوژی 2- کمبود تراکم استخوانی فراهم برد . از این رو هیچ روشی جز زاویه دار کردن ایمپلنت نمی باشد تا ایمپلنت به طور کامل در استخوان قرار گیرد
امروزه با به کارگیری این فناوری ،مدل های حجمی و سه بعدی در دسترس پزشکان قرار گرفته و از این مدل ها در طراحی محل صحیح قرارگیری ایمپلنت استفاده میشود.
ساخت چنین راهنمای سه بعدی به خطاهای مشابه نمونه تجاری وابسته بوده با این تفاوت که امروزه متخصصین اهمیت زیادی به اینگونه خطاها نمی دهند.
در گذشته هنگام جراحی با توجه به حجم استخوان در طول و عرض و ارتفاع سایز ایمپلنت انتخاب می شد .
امروزه با در نظر گرفتن اصول جدید، سایز ایمپلنت انتخاب می شود که در ادامه مطلب به آن خواهیم پرداخت
ایمپلنت پایه ای می باشد که در استخوان فک قرار می گیرد، و جایگزین ریشه دندان می شود، پس از اینکه اتصال ایمپلنت به استخوان برقرار شد، نوبت به قرارگیری روکش می شود، روکش ایمپلنت به وسیله ی اباتمنت به پایه ی ایمپلنت متصل می شود.
اباتمنت های ایمپلنت ، ابزارهایی هستند که به ایمپلنت های دندانی متصل می شود، این اتصال بعد از فرآیند بهبود بافت استخوانی و بافت نرم به وجود می آید، اباتمنت به جهت اتصال روکش، برروی فیکسچر قرار می گیرد.
