از بین روش های مختلف جایگزینی ریشه دندان ،ایمپلنت دندان جایگزین کامل محسوب میشود.
طراحی پروتز نامناسب و عدم پخش صحیح نیرو در از دست دادن ایمپلنت دندان نقش مثری خواهد داشت.
طراحی ایده آل پروتز نباید مانع افرادی که به صورت معمولی و در خانه از آنها نگه داری میکنند ،شود.
کاشت دندان با وجود مزایای زیادی که به همراه دارد،با خطرات و عوارض جانبی همراه است.
به صورت کلی عوارض ایمپلنت دندانی شامل 2قسم است .
از جمله عوار ض دراز مدت میتوان به وضعیتی نادر که ممکن است در طول مرحله بهبودی اتفاق بیفتد جایی که استخوان پس از عمل جراحی بهبود نیابد و عفونی شود.
در ادامه به شرح کامل این نوع عارضه میپردازیم.
وقتی فضای بی دندانی با ایمپلنت های دندانی جایگزین میشوند،تیم پزشکی باید از قبل موقعیت ایده آل ایمپلنت را در چارچوب اصول بیومکانیک انتخاب کنند.
یک ایمپلنت باید 1/5تا2میلی متر از سمنتو آنامل جانکشن و ریشه دندان طبیعی مجاور فاصله داشته باشد.
همچنین در جایگذاری ایده آل پایه ایمپلنت عوامل دیگری وجود دارد که به ارزیابی این عوامل میپردازیم.
محل قرارگیری برا اساس فاکتورهای زیستی ومکانیکی میباشد.
در صورتی که قبل از کاشت ایمپلنت،بررسی های دقیق به منظور وجود استخوان کافی ،فضای مزیودیستالی و اکلوزالی توسط فرد متخصص انجام شود ،درمان ایمپلنت عوارضی نخواهد داشت .
استفاده از ایمپلنت های که از سلامت مطلوب برخوردارند،شرایط بالینی مطلوبی را نیز به همراه دارند.
که به توصیف عوامل موثر بر این مورد خواهیم پرداخت.
هدف تکنولوژی ایجاد روشی ایمن تر و کارآمدتر درجراحی است.
چرا که در روش جراحی قابل پیش بینی ،میزان موفقیت افزایش می یابد و احتما ریسک شکست کاهش یافته و نتایجئبدست آمده طبیعی خواهد بود.
علاوه بر بهره مندی از تصاویر 3بعدی و روش های دیجیتالی ،مزایای دیگری درکاشت دندان وجود دارد.
در گذشته هنگام جراحی با توجه به حجم استخوان در طول و عرض و ارتفاع سایز ایمپلنت انتخاب می شد .
امروزه با در نظر گرفتن اصول جدید، سایز ایمپلنت انتخاب می شود که در ادامه مطلب به آن خواهیم پرداخت
به منظور دستیابی به درمانی موفق درجراحی ایمپلنت بیمار باید تمام نکات قبل و بعد از جراحی رابداند.
چراکه هرشخص دارای شرایط مخصوص به خود از نظر زمینه استخوانی میباشد و نمیتوان نتایج یکسانی از این درمان گرفت.
همچنین احتمال وجود مشکلات موضعی در ناحیه جراحی میباشد که بیمار باید قبل از کاشت از این موارد باخبر باشد.
واژه پری ایمپلنتایسیس عبارت از شبکه ای که توسط باکتری های اطراف ایمپلنت ایجاد میشود.
از جمله علائم کلینیکی این موارد تحلیل استخوان عمودی،پاکت در اطراف ایمپلنت،تورم و خونریزی هنگام پروبینگ میباشدکه با استفاده از آنتی بیوتیک و کلروهگزیدین میتوان از بافت نرم مراقبت کرد.
هدف از روش درمانی ،کاهش تعداد باکتری های سطح التهابی دهان میباشد.
به بیمارانی که از دندان مصنوعی استفاده میکنند،استفاده از مینی ایمپلنت ها توصیه میشود.
پس از چندسال مینی ایمپلنت ها جهت ساپورت اوردنچر های متکی بر ایمپلنت پیشنهاد شد.
به طوریکه چند مینی ایمپلنت با اورینگ گاشته شده و به جهت تامین ریتنشن موردتوجه قرارمیگیرند.
همچنین مینی ایمپلنت ها جهت بازسازی فوری در پروتز ترانزیشنال نیز استفاده می شوند.
