فناوری نانو از شاخه های پژوهشی جدید محسوب می شود که فرصت های قابل توجهی برای ساخت محصولات جدید در شاخه های مختلف علوم پزشکی و دندانپزشکیایجاد کرده است .
به طور مثال به کارگیری نانوتیوب هایی کربنی در مواردی مثل تیتانیوم یا زیرکونیا باعث شده اند که بارسطح و ساختار سطح ایمپلنت ها تغییر کند.
در ادامه به چگونگی عملکرد این مواد در سطح ایمپلنت های دندانی پرداخته ایم.
درصورتی که بافت کافی برای ایجاد لب یا کام وجود نداشته باشد،شکاف کام یا شکاف لب اتفاق می افتد که بررووی زیبایی فرد تاثیرگذار است.
حال این سوال پیش می آید که تاثیر ایمپلنت های کاشته شده در این نواجی چگونه است.
در ادامه به بررسی کامل این بیماری و چگونگی درمان آن با ایمپلنت دندانی خواهیم پرداخت.
محل قرارگیری برا اساس فاکتورهای زیستی ومکانیکی میباشد.
در صورتی که قبل از کاشت ایمپلنت،بررسی های دقیق به منظور وجود استخوان کافی ،فضای مزیودیستالی و اکلوزالی توسط فرد متخصص انجام شود ،درمان ایمپلنت عوارضی نخواهد داشت .
استفاده از ایمپلنت های که از سلامت مطلوب برخوردارند،شرایط بالینی مطلوبی را نیز به همراه دارند.
که به توصیف عوامل موثر بر این مورد خواهیم پرداخت.
به منظور دستیابی به درمانی موفق درجراحی ایمپلنت بیمار باید تمام نکات قبل و بعد از جراحی رابداند.
چراکه هرشخص دارای شرایط مخصوص به خود از نظر زمینه استخوانی میباشد و نمیتوان نتایج یکسانی از این درمان گرفت.
همچنین احتمال وجود مشکلات موضعی در ناحیه جراحی میباشد که بیمار باید قبل از کاشت از این موارد باخبر باشد.
واژه پری ایمپلنتایسیس عبارت از شبکه ای که توسط باکتری های اطراف ایمپلنت ایجاد میشود.
از جمله علائم کلینیکی این موارد تحلیل استخوان عمودی،پاکت در اطراف ایمپلنت،تورم و خونریزی هنگام پروبینگ میباشدکه با استفاده از آنتی بیوتیک و کلروهگزیدین میتوان از بافت نرم مراقبت کرد.
هدف از روش درمانی ،کاهش تعداد باکتری های سطح التهابی دهان میباشد.
به بیمارانی که از دندان مصنوعی استفاده میکنند،استفاده از مینی ایمپلنت ها توصیه میشود.
پس از چندسال مینی ایمپلنت ها جهت ساپورت اوردنچر های متکی بر ایمپلنت پیشنهاد شد.
به طوریکه چند مینی ایمپلنت با اورینگ گاشته شده و به جهت تامین ریتنشن موردتوجه قرارمیگیرند.
همچنین مینی ایمپلنت ها جهت بازسازی فوری در پروتز ترانزیشنال نیز استفاده می شوند.
