به منظور دستیابی به درمانی موفق درجراحی ایمپلنت بیمار باید تمام نکات قبل و بعد از جراحی رابداند.
چراکه هرشخص دارای شرایط مخصوص به خود از نظر زمینه استخوانی میباشد و نمیتوان نتایج یکسانی از این درمان گرفت.
همچنین احتمال وجود مشکلات موضعی در ناحیه جراحی میباشد که بیمار باید قبل از کاشت از این موارد باخبر باشد.
واژه پری ایمپلنتایسیس عبارت از شبکه ای که توسط باکتری های اطراف ایمپلنت ایجاد میشود.
از جمله علائم کلینیکی این موارد تحلیل استخوان عمودی،پاکت در اطراف ایمپلنت،تورم و خونریزی هنگام پروبینگ میباشدکه با استفاده از آنتی بیوتیک و کلروهگزیدین میتوان از بافت نرم مراقبت کرد.
هدف از روش درمانی ،کاهش تعداد باکتری های سطح التهابی دهان میباشد.
به بیمارانی که از دندان مصنوعی استفاده میکنند،استفاده از مینی ایمپلنت ها توصیه میشود.
پس از چندسال مینی ایمپلنت ها جهت ساپورت اوردنچر های متکی بر ایمپلنت پیشنهاد شد.
به طوریکه چند مینی ایمپلنت با اورینگ گاشته شده و به جهت تامین ریتنشن موردتوجه قرارمیگیرند.
همچنین مینی ایمپلنت ها جهت بازسازی فوری در پروتز ترانزیشنال نیز استفاده می شوند.
