بازسازی بیماران بی دندان را می توان باپروتزهای پیچ شونده انجام داد.
از مزیت کاربرد این نوع پروتز ها می توان به راحتی باز و بسته شدن در بیمارانی که گیر کمتری در روکش دندان خود اشاره کرد.
مقایسه تاثیر دو نوع روش در گیر روکش ایمپلنت به صورت آزمایشی بر روی 32 بیمار انجام گرفته است .
در این بررسی شکستگی روکش،زبری سطح اکلوزال مدنظر است.
پیوند استخوان ایمپلنت های دندانی به منظور بازگردانی استخوان های از دست رفته است و همچنین رشد استخوان مجدد نیز میباشد.
پیوند استخوان با بلوک های استخوانی فرد دیگر نیز باعث افزایش تولید استخوان جدید و افزایش سرعت ادغام ایمپلنت و استخوان را به همراه دارد.
همچنین در این روش امکان دسترسی یه ترکیب در صد استخوان وجود دارد.
درصورتی که در کاشت ایمپلنت دندانی،بیش از حد به عصب دندانی نزدیک شویم،بااعمال فشار روی آن درد شدیدی در آن ناحیه حس می شود.
دانشمندان معتقدند بیماران باید خطرات ناشی از این جراحی را بدانند و همچنین جراحان به فکر بهبود فرآیند جراحی ایمپلنت باشند.
تا میزان درد پس از جراحی کاشت ایمپلنت دندانی کاهش یابد و بیمار حس رضایتمندی نسبت به جراحی خود داشته باشد.
به منظور توزیع تنش در استخوان اطراف ایمپلنت و کاهش شکست های ایمپلنت دندانی ناشی از تمرکز تنش در ناحیه خاصی به بررسی زاویه قرارگیری ایمپلنت پرداخته ایم.
طبق نتایج بدست آمده میزان موفقیت ایمپلنت و تحلیل مرزی استخوان تحت تاثیر زاویه ایمپلنت نسبت به سطح اکلوزال قرار نمیباشد.
همچنین تحلیل مرزی استخوان به نوع جراحی بستگی ندارد.
جراحی ایمپلنت دندان در طی چندین مرحله اتفاق می افتد، که لثه حس می شود، و بیمار در آن ناحیه دردی احساس نمی کند، و بیمار در آن ناحیه دردی احساس نمی کند، تشخیص علت درد درزمانی که کلیه پارامترها نرمال می باشد، نا امید کننده است.
زیست سازگاری از جمله عوامل مهم در کاشت ایمپپلنت های دندانی می باشد چراکه ممکن است فلز تیتانیوم آلرژی زا باشد .
حساسیت به فلز تیتانیوم در موارد نادر اتفاق می افتد.
چراکه تیتانیوم نه تنها عنصر شیمیای قوی است بلکه از نظر زیست سازگاری با محیط بسیار بالا است.
فلز تیتانیوم ایمپلنت دندانی ،یون های فلزی تولید می کند که این ها ممکن است منجر به التهاب در افراد حساس شود.
در این پژوهش قصد داریم به بررسی چگونگی توزیع تنش و بیشینه تنش در مجموعه ایمپلنت و استخوان فک بپردازیم.
به طوریکه در اثر فشار های زیادی که بین ایمپلنت و استخوان وجود دارد ،امکان ایجاد التهاب و عدم موفقیت وجود خواهد داشت .
در این بررسی شکل پیچیده استخوان و نوع بافت نیز مدنظر گرفته شده است.
آنتی بیوتیک ها علاوه بر اینکه خطی دفاعی در برابر عفونت ها محسوب می شوند، گاهی منجر به عوارض جانبی ناخوشایندی نیز می شوند.
زیرا باعث تقویت باکتری و عفونت های وجشتناک می شوند.
از طرفی می دانید باوجود راه درمانی متفاوت ،اگر ایمپلنت کاشته شده دچار عفونت شود باید حتما ایمپلنت خارج شود که این امر نارضایتی بیمار و دشواری برای جراح به همراه دارد.
ایمپلنت های دندانی از طریق روش های جراحی در زیر لثه استخوان فک قرار داده می شود.
آشکار است بیماری هایی که به تحلیل استخوان فک بیمار منجر می شود،طول عمر ایمپلنت های دندانی را دستخوش تغییر قرار می دهند.
یکی از این بیماری ها تومورهای دهانی می باشد که قبل از کاشت ایمپلنت باید از طریق جراحی و بااستفاده از فیبولا فلپ برداشه شود و سپس کاشت ایمپلنت صورت گیرد.
